Başımıza gelecek bir kazadan sakınmak, olacaklara şimdiden önlem almak imkan dahilinde. Ancak benimde bir çocuğumun engelli olması hasebiyle ile hepimiz doğuştan ya da kaza veya uzun süren bir hastalık sonucunda oluşan bedensel, zihinsel, duygusal ve sosyal yeteneklerin kaybıyla sonuçlanan bir engel durumunun da adaylarıyız. Bugün bu durumda olan birçok kardeşimiz var. Bu yüzden hepimiz daha çok duyalım, görelim, anlatalım, birbirimizi daha çok hissedelim, engelli kardeşlerimizle yan yana geldiğimizde onları anlamaya çaba gösterelim ancak acıyarak değil, tanımak amacıyla onlara yaklaşalım. Maalesef bugün engelli vatandaşlarımızın birçoğu çeşitli sebeplerden dolayı toplumdan uzak olarak yaşamlarını sürdürmektedir. Sosyal hayatımızda karşılaştığımız birçoğunun ise engelsiz insanların duyarsızlığı ile, yaşamları olduğundan daha da zor hale gelmektedir. Bu nedenle engellilere hizmet götüren kamu, özel sektör ve gönüllü sivil toplum örgütlerinin güçlendirilmesine önem verilmelidir. Başta İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi olmak üzere birçok belge engellilik sorununu temelde, bir insan hakları sorunu olarak ele almaktadır. Bizim anayasamız ve yasalarımız da engellilere ilişkin olarak evrensel değerleri baz alarak bir çok düzenlemeyi ön görmüş, devleti engellilerin sorununa yönelik yükümlü kılmıştır. Bugün güçlü Devletimizin evrensel ölçülerde engelli bireylerini sahiplenme çabası en üst düzeyde kendini hissettirmektedir. Engellilerin topluma kazandırılması ve insan haklarının tam ve eşit ölçüde sağlanması amacıyla 1992 yılında Birleşmiş Milletler teşkilatınca alınan bir kararla, 3 Aralık günü 'Uluslararası Engelliler Günü' olarak ilan edilmiştir. Bu anlamlı günde özürlü vatandaşlarımıza yönelik duyarlılığımızın had safhada olduğu muhakkaktır. Bu duygularla; engelli yurttaşlarımıza ve onların ailelerine sağlık, mutluluk ve huzurlu bir yaşam diliyorum. Bu günün engelli yurttaşlarımızın sorunlarının çözümüne katkıda bulunmasını temenni ederek, tüm vatandaşlarımıza sevgi ve saygılarımı sunuyorum.